تعرف مزد ثابت و مزد مبنا بر اساس رای شماره 1573188 دیوان عدالت اداری
رأی هیأت عمومی
اولاً براساس ماده ۳۵ قانون کار جمهوری اسلامی ایران: «مزد عبارت است از وجوه نقدی یا غیر نقدی و یا مجموع آنها که در مقابل کار به کارگر پرداخت میشود.» ثانیا قانونگذار در ماده ۳۶ قانون مذکور، مزد ثابت را متمایز از «مزد» دانسته و براساس این ماده، مزد ثابت عبارت است از مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل و در تبصره ۲ ماده فوق الذکر، عبارت دیگری به عنوان «مزد مبنا» به کار رفته که قانونگذار در توضیح آن بیان داشته است: «در کارگاه هایی که طرح طبقه بندی مشاغل به مرحله اجرا درآمده است. مزد گروه و پایه، مزد مبنا را تشکیل می دهد» و براساس تبصره ۳ این ماده مزایای رفاهی و انگیره ای از قبیل کمک هزینه مسکن، خواروبار و کمک هزینه عائله مندی، پاداش افزایش تولید و سود سالانه جزو مزد ثابت و مبنا محاسبه نمی شوند و در نتیجه مجموع مواد فوق حاکی از این است که «مزد» متفاوت از «مزد ثابت» یا «مزد مبنا» است. ثالثا تنها در ماده ۴۶ قانون کار مقرر شده است که فوق العاده ماموریت نباید کمتر از مزد ثابت یا مزد مبنای روزانه کارگران باشد و در ماده ۵۶ و بند (ب) ماده ۵۹ قانون کار، پرداخت فوق العاده نوبت کاری و اضافه کاری براساس «مزد» پیش بینی شده است. رابعا مفاد دادنامه های شماره ۱۸۶ – ۱۳۹۸/۲/۱۷، ۳۳۲۸/۲ – ۱۴۰۰/۶/۱۴ و ۲۸۳۲ الی ۲۸۳۴ – ۱۴۰۰/۱۰/۲۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تعیین محاسبه حق سنوات و مزایای پایان کار دلالت بر این دارد که «مزد» با «مزد ثابت و مبنا» متفاوت است. بنا به مراتب فوق، بند ۲ دستورالعمل شماره ١٠٩/٨٩٣١-٢٢ ص ب مورخ ۱۴۰۱/۹/۲۳ سازمان منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی که محاسبه مزایای اقلیمی و متغیر نظیر اضافه کاری، نوبت کاری و غیره را براساس مزد مبنا دانسته مغایر با قانون و خارج از حدود اختیار است و مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و ماده ۸۸ قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ ابطال می شود. این رأی براساس ماده ۹۳ قانون دیوان عدالت اداری (اصلاحی مصوب ۱۴۰۲/۲/۱۰) در رسیدگی و تصمیم گیری مراجع قضایی و اداری معتبر و ملاک عمل است.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری – حکمتعلی مظفری
دانلود PDF بخشنامه
متن کامل بخشنامه در فایل PDFحجم فایل : 438.24 کیلو بایت
اصلاحیه ضوابط بیمه ای مقاطعه کاران
