ابطال عبارت «مالیات با نرخ صفر» از ماده ۵ آیین‌نامه اجرایی ماده ۱۰ قانون حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان
ﺑﺴﻤﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ
ﺗﺎرﯾﺦ دادﻧﺎﻣﻪ: ۱۴۰۲/۳/۹ ﺷﻤﺎره دادﻧﺎﻣﻪ: ۱۴۰۲۳۱۳۰۰۰۰۶۰۳۳۵۰
ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه: ۰۱۰۶۱۸۲
ﻣﺮﺟﻊ رﺳﯿﺪﮔﯽ: ﻫﯿﺄت ﻋﻤﻮﻣﯽ دﯾﻮان ﻋﺪاﻟﺖ اداری
ﺷﺎﮐﯽ: آﻗﺎی ﺳﯿﺪﻣﺴﯿﺢ ﻣﻮﻻﻧﺎ
ﻃﺮف ﺷﮑﺎﯾﺖ: ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان
ﻣﻮﺿﻮع ﺷﮑﺎﯾﺖ و ﺧﻮاﺳﺘﻪ: اﺑﻄﺎل ﺑﻨﺪ۲ از ﻣﺎده ۱، اﺑﻄﺎل ﻣﺎده ۳ و اﺑﻄﺎل ﻋﺒﺎرت «ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ» از ﻣﺎده ۵ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ ازﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن و ﺗﺠﺎریﺳﺎزی ﻧﻮآوریﻫﺎ و اﺧﺘﺮاﻋﺎت (ﻣﻮﺿـﻮع ﺗﺼﻮﯾﺐﻧﺎﻣـﻪ ﺷﻤﺎره ۱۰۱۰۶۱/ت ۶۰۱۷۲ﻫـ مورخ ۱۴۰۱/۶/۱۲ ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان)
ﮔﺮدش ﮐﺎر: ﺷﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ دادﺧﻮاﺳﺘﯽ اﺑﻄﺎل ﺑﻨﺪ۲ از ﻣﺎده ۱، اﺑﻄﺎل ﻣﺎده ۳ و اﺑﻄﺎل ﻋﺒﺎرت «ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ» از ﻣﺎده ۵ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮنﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن و ﺗﺠﺎری ﺳﺎزی ﻧﻮآوریﻫﺎ و اﺧﺘﺮاﻋﺎت (ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺼﻮﯾﺐﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎره ۱۰۱۰۶۱/ت ۶۰۱۷۲ﻫـ مورخ ۱۴۰۱/۶/۱۲ ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان) را ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺷﺪه و در ﺟﻬﺖ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﻋﻼم ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ:
“ﺑﺎ ﺗﺪﻗﯿﻖ در ﻣﺎده ۱۳۲ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﺎرﺑﺮد ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﺻﺮﻓﺎ در ﺧﺼﻮص ﻣﻌﺎﻓﯿﺖﻫﺎی ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ اﺷﺨﺎص ﺣﻘﯿﻘﯽ و ﺣﻘﻮﻗﯽ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم و ﭘﻨﺠﻢ از ﺑﺎب ﺳﻮم ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ (ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺮ درآﻣﺪ ﻣﺸﺎﻏﻞ و ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺮ درآﻣﺪ اﺷﺨﺎص ﺣﻘﻮﻗﯽ) ﻣﻌﻨﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﮐﺎرﺑﺮد دارد و در ﺧﺼﻮص ﻣﺸﻤﻮﻟﯿﻦ ﻓﺼﻞ ﺳﻮم از ﺑﺎب ﺳﻮم (ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺮ درآﻣﺪ ﺣﻘﻮق) ﻓﺎﻗﺪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯿﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮا ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺷﺨﺺ ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ در ﺧﺼﻮص اراﺋﻪ اﻇﻬﺎرﻧﺎﻣﻪ، دﻓﺎﺗﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ، اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارک ﺣﺴﺐ ﻣﻮرد ﻧﺪارد. از ﻃﺮﻓﯽ در ﺑﺤﺚ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺮ درآﻣﺪ ﺣﻘﻮق، ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬار در ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎی ﻗﺎﻧﻮن ﻧﻪ ﺻﺤﺒﺘﯽ در ﺧﺼﻮص اﻋﻤﺎل ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﮐﺮده و ﻧﻪ ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ در ﺧﺼﻮص اﺟﺮای روشﻫﺎی ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻨﺪ (اﻟﻒ) ﻣﺎده ۱۳۲ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. دﻻﯾﻞ ﺟﻬﺎت و ﻣﺴﺘﻨﺪات ﻣﻮارد درﺧﻮاﺳﺖ اﺑﻄﺎل:
اﺑﻄﺎل ﺑﻨﺪ ۲ از ﻣﺎده ۱ و ﻋﺒﺎرت اﻋﻤﺎل ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ از ﻣﺎده ۵: در آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد اﻋﺘﺮاض ﺑﺮای اﻋﻤﺎل ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری از اﺻﻄﻼح ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ذﮐﺮ ﺷﺪ اﺳﺎﺳﺎ در ﻣﺒﺤﺚ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖﻫﺎی ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺮ درآﻣﺪ ﺣﻘﻮق ﻣﻮﺿﻮع ﻓﺼﻞ ﺳﻮم از ﺑﺎب ﺳﻮم ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﯿﺘﯽ ﻧﺪارد ﺣﺎل آن ﮐﻪ ﺷﺮط اوﻟﯿﻪ و اﺻﻠﯽ ﺑﺮﺧﻮرداری از ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ (اﻟﻒ)ﻣﺎده ۱۳۲ ﻣﺆدﯾﺎن ﻣﺸﻤﻮل آن ﻣﮑﻠﻒ ﺑﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ اﻇﻬﺎرﻧﺎﻣﻪ، دﻓﺎﺗﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ، اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارک ﺣﺴﺐ ﻣﻮرد، ﺑﺮای درآﻣﺪﻫﺎی ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻘﺮر در اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن و در ﻣﻮاﻋﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻮر ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻀﺎﻓﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ (چ) ﻣﺎده ۸ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﻬﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن ﻣﺼﻮب ۱۴۰۱، ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرکﻫﺎی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری را ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮﯾﺪ اﻋﻄﺎی ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻃﺒﻖ ﻣﺎده ۹۱ ﺑﺮای ﺷﺨﺺ ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ ﺑﺪون ﺣﺪ و ﺣﺼﺮ ﺑﻮده و ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ اﻋﻤﺎل ﻧﮑﺮده اﺳﺖ و ﺻﺮﻓﺎ ﻣﺎﻫﯿﺖ و درآﻣﺪ و ﻧﻮع ﺷﻐﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦﮐﻨﻨﺪه اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
اﺑﻄﺎل ﻣﺎده ۳ از آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد اﻋﺘﺮاض ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺎده ﺑﺮﺧﻮرداری از ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ اﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻣﺎن وﺟﻮد ﻓﻬﺮﺳﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﺑﺮای ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻮر ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ و ﺧﻮد اﻇﻬﺎری در ﻗﺎﻟﺐ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﺬﮐﻮر در ﺷﺮاﯾﻄﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ (چ) ﻣﺎده ۸ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﻬﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن ﻣﺼﻮب ۱۴۰۱ ﺻﺮاﺣﺘﺎ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺻﺮف ﻧﻮع ﺷﻐﻞ و ﯾﺎ ﻋﻨﻮان ﺷﻐﻠﯽ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه در ﻣﺎده ﻣﺬﮐﻮر ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺑﺮﺧﻮرداری از ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﻮرد اﺷﺎره ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺗﺎﺑﻊ ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت و اﻧﺠﺎم ﮐﺎری ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻀﺎﻓﺎ اﯾﻨﮑﻪ وﺟﻮد و ارﺳﺎل ﻓﻬﺮﺳﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻮر ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﮑﺎﻟﯿﻔﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎی ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻓﺮض ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﻮرد اﺷﺎره را اﻧﺠﺎم ﻧﺪﻫﺪ، ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ از اﻋﻄﺎی ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺣﻘﻮق ﻣﺤﺮوم ﺷﺪه و در ﻧﻬﺎﯾﺖ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻀﯿﯿﻊ ﺣﻘﻮق ﺣﻘﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻫﻤﺎل ﮐﺎری ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎی ﺧﻮد ﻣﯽﺷﻮد ﻟﺬا ﻣﻘﺮره ﻣﻮرد اﻋﺘﺮاض ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ را ﺑﺮای اﻓﺮاد ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرکﻫﺎی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﻘﯿﺪ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﮐﺎری داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﺑﻨﺪ (چ) ﻣﺎده ۸ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﻬﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن ﻣﺼﻮب ۱۴۰۱ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻀﺎﻓﺎ اﯾﻨﮑﻪ در اﯾﻦ ﻣﺎده ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده از اﺻﻄﻼح ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﻫﻢ ﻓﺎﻗﺪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯿﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﻓﻮق ﺑﻨﺪ ۲ از ﻣﺎده ۱ و ﻋﺒﺎرت اﻋﻤﺎل ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ از ﻣﺎده ۵ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺎده ۳ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن و ﺗﺠﺎریﺳﺎزی ﻧﻮآوریﻫﺎ و اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺑﻪ ﺷﻤﺎره ۱۰۱۰۶۱/ت ۶۰۱۷۲ﻫـ مورخ ۱۴۰۱/۶/۱۲ در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﺎﮐﻢ وﺿﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ۱ ﻣﺎده ۱۲ و ﻣﺎده ۸۸ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﺸﮑﯿﻼت و آﯾﯿﻦ دادرﺳﯽ دﯾﻮان ﻋﺪاﻟﺖ اداری ﻣﺼﻮب ﺳﺎل ۱۳۹۲ اﺑﻄﺎل آن ﻣﻮرد اﺳﺘﺪﻋﺎﺳﺖ”.
ﻣﺘﻦ ﻣﺼﻮﺑﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ اﺳﺖ:
آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن و ﺗﺠﺎری ﺳﺎزی ﻧﻮآوریﻫﺎ و اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﻣﺼﻮب ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان ﺑﻪ ﺷﻤﺎره ۱۰۱۰۶۱/ت ۶۰۱۷۲ﻫـ مورخ ۱۴۰۱/۶/۱۲
“وزارت ﻋﻠﻮم، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت و ﻓﻨﺎوری ـ وزارت ﺑﻬﺪاﺷﺖ، درﻣﺎن و آﻣﻮزش ﭘﺰﺷﮑﯽ ـ وزارت اﻣﻮر اﻗﺘﺼﺎدی و داراﯾﯽ ـ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﻨﺎوری رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان در ﺟﻠﺴﻪ ۱۴۰۱/۶/۶ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد وزارﺗﺨﺎﻧﻪﻫﺎی ﻋﻠﻮم، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت و ﻓﻨﺎوری و وزارت ﺑﻬﺪاﺷﺖ، درﻣﺎن و آﻣﻮزش ﭘﺰﺷﮑﯽ و ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﻨﺎوری رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر و ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﺎده ۱۰ اﺻﻼﺣﯽ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن و ﺗﺠﺎری ﺳﺎزی ﻧﻮآوریﻫﺎ و اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﻣﺼﻮب ۱۴۰۱ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻨﺪ (چ) ﻣﺎده ۸ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﻬﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن ﻣﺼﻮب ۱۴۰۱ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎده ﻣﺬﮐﻮر را ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﮐﺮد:
آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن و ﺗﺠﺎریﺳﺎزی ﻧﻮآوریﻫﺎ و اﺧﺘﺮاﻋﺎت
………….
ﻣﺎده۱ـ در آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺻﻄﻼﺣﺎت زﯾﺮ در ﻣﻌﺎﻧﯽ ﻣﺸﺮوح ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽروﻧﺪ:
۱ـ ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری، ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری دارای ﻣﺠﻮز از وزارت ﻋﻠﻮم، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت و ﻓﻨﺎوری ﯾﺎ وزارت ﺑﻬﺪاﺷﺖ، درﻣﺎن و آﻣﻮزش ﭘﺰﺷﮑﯽ.
۲ـ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ: ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری.
ﻣﺎده۳ـ ﺑﺮﺧﻮرداری از ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ، ﻣﺴﺘﻠﺰم وﺟﻮد ﻓﻬﺮﺳﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﺑﺮای ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻮر ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر و
ﺧﻮداﻇﻬﺎری در ﻗﺎﻟﺐ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﯾﯿﺪ رﺋﯿﺲ ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری رﺳﯿﺪه اﺳﺖ.
ﻣﺎده ۵ ـ اﻋﻤﺎل ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻦ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ در ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻘﺮر از ﺗﺎرﯾﺦ ﻻزماﻻﺟﺮا ﺷﺪن ﻗﺎﻧﻮن ﺟﻬﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن ﻣﺼﻮب ۱۴۰۱ﻧﺎﻓﺬ
اﺳﺖ. ـ ﻣﻌﺎون اول رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر”
در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﺬﮐﻮر، ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺣﻘﻮﻗﯽ دوﻟﺖ (ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺣﻘﻮﻗﯽ رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر) ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻻﯾﺤﻪ ﺷﻤﺎره۵۰۰۷۰ /۲۱۷۵۶۹ ـ۱۴۰۱/۱۱/۲۴ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎره
۹۱ /۲۲۴۴۰۱ ـ۱۴۰۱/۱۱/۱ ﻣﻌﺎون اﻣﻮر ﺣﻘﻮﻗﯽ و ﻣﺠﻠﺲ وزارت اﻣﻮر اﻗﺘﺼﺎدی و داراﯾﯽ را ارﺳﺎل ﮐﺮده ﮐﻪ ﻣﺘﻦ آن ﺑﻪ ﻗﺮار زﯾﺮ اﺳﺖ:
“اﻟﻒ ـ دﻓﺎع ﺷﮑﻠﯽ: ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺨﺶ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن «آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ اﯾﻦ ﻣﺎده ﻇﺮف ﺳﻪ ﻣﺎه ﭘﺲ از ﺗﺼﻮﯾﺐ اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد وزارﺗﺨﺎﻧﻪﻫﺎی ﻋﻠﻮم، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت و ﻓﻨﺎوری، ﺑﻬﺪاﺷﺖ، درﻣﺎن و آﻣﻮزش ﭘﺰﺷﮑﯽ و ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﻨﺎوری رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺗﻬﯿﻪ و ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان ﻣﯽرﺳﺪ» ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﻣﻘﺪﻣﻪ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺗﺼﺮﯾﺢ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻔﺎد ﻣﺎده ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﺷﺎره ﺷﺪه و ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﻘﺮر در آن، ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان در ﺣﺪود اﺧﺘﯿﺎرات ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺧﻮد ﺗﺼﻮﯾﺐﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ را وﺿﻊ ﮐﺮده اﺳﺖ.
ب ـ دﻓﺎع ﻣﺎﻫﻮی: ۱ـ ﻣﺎده ۱۰ ﻣﻮرد اﺷﺎره اﺷﻌﺎر ﻣﯽدارد: «ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرکﻫﺎی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ … ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ». از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻨﺪ (اﻟﻒ) ﻣﺎده ۶ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﻨﺠﺴﺎﻟﻪ ﺷﺸﻢ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺤﻘﻖ ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﯾﯽ در ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﯽ، اﺻﻼح ﻧﻈﺎم درآﻣﺪی دوﻟﺖ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻗﻄﻊ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻮدﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺖ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن اﺟﺮای ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺸﻢ «ﺑﺮﻗﺮاری ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺨﻔﯿﻒ، ﺗﺮﺟﯿﺢ ﯾﺎ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﻃﯽ ﺳﺎلﻫﺎی اﺟﺮای ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ». (ﺷﺎﯾﺎن ذﮐﺮ اﺳﺖ ﻗﺎﻧﻮن ﯾﺎد ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻨﺪ (ن) ﺗﺒﺼﺮه ۱ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻮدﺟﻪ ﺳﺎل ۱۴۰۱ ﮐﻞ ﮐﺸﻮر ﺗﻤﺪﯾﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ) و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻘﻨﻦ ﻗﺼﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮدن ﻣﻮردی ﺑﻪ ﻣﻮارد اﺣﺼﺎء ﺷﺪه در ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯽداﺷﺖ، ﺑﻪ ﺻﺮاﺣﺖ آن را ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮدن ﯾﮏ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎ ﺑﯿﺎن ﻣﯽﻧﻤﻮد. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻘﺮر ﻣﯽﮐﺮد «ﺣﻘﻮق و ﻣﺰاﯾﺎ و … ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرکﻫﺎی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری از ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﻣﻌﺎف اﺳﺖ». ﺣﺎل ﺑﺎ ﻟﺤﺎظ ﻓﻘﺪان ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﺮﯾﺤﯽ و ﻧﯿﺰ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻮاد ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﯾﺎد ﺷﺪه ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺻﺤﺖ ﺗﻠﻘﯽ ﺷﺎﮐﯽ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ « اﻋﻄﺎی ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻃﺒﻖ ﻣﺎده ۹۱ ﺑﺮای ﺷﺨﺺ ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ ﺑﺪون ﺣﺪ و ﺣﺼﺮ ﺑﻮده» ﻣﺤﻞ ﺗﺮدﯾﺪ اﺳﺎﺳﯽ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﻘﺮر در ﺑﻨﺪ (اﻟﻒ» ﻣﺎده ۶ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺸﻢ ﺗﻮﺳﻌﻪ روﺑﺮو ﻣﯽﺷﻮد.
۲ـ ﻣﺎده ۳ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﯿﺎن ﻣﯽدارد «ﺑﺮﺧﻮرداری از ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ، ﻣﺴﺘﻠﺰم وﺟﻮد ﻓﻬﺮﺳﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن اﺳﺖ» اﯾﻦ ﻣﺎده ﺑﺪﻋﺖ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻧﯿﺴﺖ. ﮐﻤﺎ اﯾﻨﮑﻪ در ﻣﺎده ۲ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺣﻘﻮق ﺑﺎ ﺷﻤﺎره ۸۲۵۰/۳۰/۴/۱۷۶۹ـ ۱۳۶۸/۲/۲۴ ﻣﻘﺮر ﺷﺪه اﺳﺖ «ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎده ۸۵ ﭘﺮداﺧﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺣﻘﻮق ﻫﻨﮕﺎم ﻫﺮ ﭘﺮداﺧﺖ ﯾﺎ ﺗﺨﺼﯿﺺ آن ﻣﮑﻠﻔﻨﺪ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﻣﺘﻌﻠﻖ را ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖﻫﺎی ﻣﻘﺮر ﮐﺴﺮ و ﻇﺮف ﺳﯽ روز ﺿﻤﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ … ﺻﻮرت دﻫﻨﺪ». ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﻣﻮارد ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﺷﺎﮐﯽ را اﺛﺒﺎت ﻧﻤﻮده ﮐﻪ ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت و اﻧﺠﺎم ﮐﺎری ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ را ﻻزم ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﺑﻪ وﯾﮋه اﯾﻨﮑﻪ در ﻣﻮرد آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ در اﻧﺘﻬﺎی ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن ﻗﺎﻧﻮﻧـﮕﺬار ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص وﺿﻊ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣـﻪ اﺟﺮاﯾـﯽ را ﺑﺮای ﺑﯿﺎن ﺗﺮﺗﯿﺒﺎت آن ﺿـﺮوری داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ.
۳ـ درﺑﺎره ﺑﻨﺪ ۲ ﻣﺎده ۱ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎﯾﺪ اذﻋﺎن ﻧﻤﻮد ﻣﻌﻨﯽ اراﺋﻪ ﺷﺪه در ﺑﻨﺪ ﯾﺎد ﺷﺪه در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻨﺪرج در ﻣﺎده ۱۳۲ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮا ﮐﻪ در ﺑﻨﺪ ﻣﻮﺻﻮف ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻋﺒﺎرت « ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ» داﯾﺮه ﺷﻤﻮل آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن
ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن ﮐﻪ ﺑﯿﺎن ﻣﯽدارد « ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرکﻫﺎی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ….
ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ« ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ و اﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻨﻮان آن «ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ» ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ اﺳﺎﺳﺎ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ از اﺻﻼح«ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ» اراﺋﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ آن
ﻫﻢ در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ ﺑﻨﺪ (اﻟﻒ) ﻣﺎده ۱۳۲ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎﺷﺪ.
۴ـ ﻣﺎده ۵ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺤﺚ ﻫﻢ ﺳﻮ ﺑﺎﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن و ﻣﻨﺒﻌﺚ از آن ﺑﺎزه زﻣﺎﻧﯽ اﺟﺮای ﻣﻔﺎد آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ را ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از ﻧﮑﺎت ﻣﺜﺒﺖ آن ﻧﯿﺰ
ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﮑﻮت در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد زﻣﯿﻨﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز ﺗﻔﺎﺳﯿﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﺮای اﻋﻤﺎل ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ از زﻣﺎن ﺗﺼﻮﯾﺐ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﯾﺎدﺷﺪه از ﻧﻈﺮ اﯾﻦ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺗﺼﻮﯾﺐﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺘﺮضﻋﻨﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﻪ ﺷﺮع ﻣﻘﺪس و در ﺣﺪود ﺻﻼﺣﯿﺖ و اﺧﺘﯿﺎرات ﻣﺮﺟﻊ ﺻﺎدرﮐﻨﻨﺪه آن (ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ اﺻﻞ ۱۳۸ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ و ﺑﻪ ﻃﻮر وﯾﮋه ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن) ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ و ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻨﺪ ۱ﻣﺎده ۱۲ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﺸﮑﯿﻼت و آﯾﯿﻦ دادرﺳﯽ دﯾﻮان ﻋﺪاﻟﺖ اداری ﻣﺼﻮب ۱۳۹۰/۹/۲۲ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮرای اﺳﻼﻣﯽ، ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺷﺎﮐﯽ درﺧﻮر ﺻﺪور ﻗﺮار رد ﺑﻮده و ﻣﻮﺟﺒﯽ ﺑﺮای اﺑﻄﺎل آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﺬﮐﻮر وﺟﻮد ﻧﺪارد”.
ﻫﯿﺄت ﻋﻤﻮﻣﯽ دﯾﻮان ﻋﺪاﻟﺖ اداری در ﺗﺎرﯾﺦ ۱۴۰۲/۳/۹ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر رﺋﯿﺲ و ﻣﻌﺎوﻧﯿﻦ دﯾﻮان ﻋﺪاﻟﺖ اداری و رؤﺳﺎ و ﻣﺴﺘﺸﺎران و دادرﺳﺎن ﺷﻌﺐ دﯾﻮان ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪ و ﭘﺲ از ﺑﺤﺚ و ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺎ اﮐﺜﺮﯾﺖ آراء ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ ﺑﻪ ﺻﺪور رأی ﻣﺒﺎدرت ﮐﺮده اﺳﺖ.
رأی ﻫﯿﺄت ﻋﻤﻮﻣﯽ
ﺑﺮاﺳﺎس ﺑﻨﺪ (اﻟﻒ) ﻣﺎده ۳ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺘﻬﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن و ﺗﺠﺎری ﺳﺎزی ﻧﻮآورﯾﻬﺎ و اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﻣﺼﻮب ﺳﺎل ۱۳۸۹، «ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ از ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎت، ﻋﻮارض، ﺣﻘﻮق ﮔﻤﺮﮐﯽ، ﺳﻮد ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ و ﻋﻮارض ﺻﺎدراﺗﯽ ﺑﻪ ﻣﺪت ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل»، ﯾﮑﯽ از ﺣﻤﺎﯾﺘﻬﺎ و ﺗﺴﻬﯿﻼت ﻗﺎﺑﻞ اﻋﻄﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺘﻬﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﭘﺎﯾﻪ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﺧﺎﺻﯽ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻠﯽاﻻﻃﻼق آﻣﺪه و ﻃﺒﻌﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻮارد ﺗﻌﻠﻖ ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺘﻬﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن را درﺑﺮﻣﯽﮔﯿﺮد. ﺛﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻨﺪ (چ) ﻣﺎده ۸ ﻗﺎﻧﻮن ﺟﻬﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن ﻣﺼﻮب ﺳﺎل ۱۴۰۱ ﻣﻘﺮر ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ:
«ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرﮐﻬﺎی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری ﻣﺸﻤﻮل ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﻬﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﺼﻮب ۱۳۶۶/۱۲/۳ ﺑﺎ اﺻﻼﺣﺎت و اﻟﺤﺎﻗﺎت ﺑﻌﺪی ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ…» ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮارد ﻣﺬﮐﻮر در ﻣﺎده ۹۱ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﻬﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ ﻣﺼﺎدﯾﻖ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ از ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺣﻘﻮق اﺳﺖ و ﻣﺎﻫﯿﺖ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ و اﺣﮑﺎم ﻣﺘﻔﺮع ﺑﺮ آن از ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ از ﺳﺎل ۱۳۹۴ وارد ﻧﻈﺎم ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر و ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ آن ﺷﺪ، ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و در ﻣﻘﺮرات ﻣﻮرد ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻔﺎد ﻗﺎﻧﻮن، ﺑﻪ ﺟﺎی اﻋﻤﺎل ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرﮐﻬﺎی ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری، ﺣﻘﻮق اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻣﺸﻤﻮل ﻧﺮخ ﺻﻔﺮ ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﺪه و ﺷﺮط ﻣﺤﺪودﮐﻨﻨﺪهای ﺑﺮای آن اﯾﺠﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ وﺟﻮد ﻓﻬﺮﺳﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﺣﻘﻮق ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺎﻏﻞ در ﭘﺎرک ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری اﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻨﺪ ۲ از ﻣﺎده ۱ و ﻣﺎده ۳ و ﻋﺒﺎرت “ﻣﺎﻟﯿﺎت ﺑﺎ ﻧﺮخ
ﺻﻔﺮ” از ﻣﺎده ۵ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﺎده ۱۰ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺷﺮﮐﺘﻬﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن (ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺼﻮﯾﺐﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎره ۱۰۱۰۶۱/ت ۶۰۱۷۲ﻫـ مورخ ۱۴۰۱/۶/۱۲ ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان ) ﺧﻼف ﻗﺎﻧﻮن و ﺧﺎرج از ﺣﺪود اﺧﺘﯿﺎر اﺳﺖ و ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ۱ ﻣﺎده ۱۲ و ﻣﻮاد ۱۳ و ۸۸ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﺸﮑﯿﻼت و آﯾﯿﻦ دادرﺳﯽ دﯾﻮان ﻋﺪاﻟﺖ اداری ﻣﺼﻮب ﺳﺎل ۱۳۹۲ از ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﺼﻮﯾﺐ اﺑﻄﺎل ﻣﯽﺷﻮد.
رﺋﯿﺲ ﻫﯿﺄت ﻋﻤﻮﻣﯽ دﯾﻮان ﻋﺪاﻟﺖ اداری ـ ﺣﮑﻤﺘﻌﻠﯽ ﻣﻈﻔری
دانلود PDF بخشنامه
متن کامل بخشنامه در فایل PDFحجم فایل : 2080 کیلو بایت
